Odavno je poznato da je malarija harala i u antičko doba, ali najnovija studija naučnika Hendrika Poinara sa Univerziteta “Mekmaster” u Kanadi dokazala je da je malarija bila u najmanju ruku jedan od nekoliko ključnih faktora pada Rimskog carstva.
Poinar i njegovi saradnici tragali su za DNK tragovima uzročnika malarije u ostacima kostiju i zuba 58 odraslih osoba i dece iz rimskog doba.
Uzorke su sakupili na antičkim grobljima iz doba Rima na lokalitetima Izola Sakra, Velija i Vagnari u Italiji. Reč je o osobama koje su umrle u prvom, odnosno trećem veku nove ere.
Uprkos tome što je bila reč o potrazi DNK mikroorganizama u ostacima ljudskih tela starih skoro 2.000 godina, naučnici su uspeli da izoluju tragove Plasmodium falciparuma, uzročnika izuzetno opasnog oblika bolesti tropske malarije.
Međutim, naučnici nisu tragali napamet. Nešto ranije, tragovi malarije otkriveni su u posmrtnim ostacima nekoliko dece.
“U starom Rimu, kao i u staroj Grčkoj, postojali su pisani zapisi o bolesti koja po simptomima vrlo podseća na malariju”, rekla je za SPON Stefani Marsinijak iz Centra za antičku DNK.
O sumnjivoj bolesti, koja je česta u močvarnim područjima, pisao je još Hipokrat. O epidemijama malarije postoje dokazi čak i iz starog Egipta, a tragove malarije u dvema egipatskim mumijama starim 1.500 godina pronašao je pre nekoliko godina i jedan nemački naučnik.
Danas zapravo više nije pitanje da li je malarija harala i antičkim svetom, već koliko žestoko.
“Prouzrokovala je mnogo smrtnih slučajeva u starom Rimu”, rekao je za Poinar, jedan od naučnika koji smatra i to da je malarija, koju prenose komarci, zapravo vremenom toliko oslabila Rimsko carstvo, pa je moguće da je doprinela njegovoj propasti.
