Prema Darvinovoj teoriji evolucije, govor ljudskih predaka kao i rođaka poput neandertalaca nastao je iz oponašanja zvukova ptica.
Naučnici su detaljnom analizom ljudskog kostura dobili uvid u to kako su mogli zvučati primitivni rođaci ljudi, uzimajući u obzir posledice veće, odnosno manje nosne šupljine, kao i veće, teže lobanje koju su imali.
Evolucija čoveka podrazumeva evolutivni proces koji je tokom vremena doveo do pojave anatomski modernog čoveka. Čovečja evolucija je u suštini deo evolucije primata, tačnije razvoja roda Homo i pojave vrste Homo sapiens kao jedne od vrsta hominida ili velikih čovekolikih majmuna. Tako je evolucija čoveka započela u doba kasne krede, a prva dokumentovana vrsta roda Homo bio je Homo habilis koji se razvio pre oko 2,3 miliona godina.
Neandertalac je živio u Evropi i Aziji pre 400 hiljada sve do pre 30 hiljada godina.
Prema Darvinovoj teoriji evolucije, govor ljudskih predaka kao i rođaka poput neandertalaca nastao je iz oponašanja zvukova ptica, kao i informativnog izražavanja primećenog kod mnogih životinjskih vrsta, a njegovu su teoriju potvrdili i naučnici s uglednog američkog univerziteta MIT.
Prema njima, cvrkutanje ptica najviše podseća na izražajni sloj ljudskih rečenica , dok kratke audioporuke primata čine leksički sloj, a ta dva sloja zajedno rezultiraju govorom.
– U jednom trenutku, pre 50 do 80 hiljada godina, ljudi su spojili ova dva tipa izražavanja u jedinstvenu jezičku formu. Ovakve adaptacije postojećih struktura već su poznate su u istoriji – rekao je profesor Robert Bervik.
