Bajke o princezama, zlim stvorenjima, mračnim šumama, nesrećnim ljubavima sa srećnim krajem, čitaju se deci širom sveta. Svima su nam poznati autori ovih magičnih priča kao što su braća Grim, Hans Kristijan Andersen i Šarl Pero.
Ali šta ako su te priče samo prepisane?
Najnovija istraživanja koje je objavio žurnal Kraljevskog društva otvorene nauke pokazuju da koreni bajki vode sve do praistorijskog perioda.
Antropolozi tvrde da su priče, kao što su Ramplstilskin i Čarobni pasulj, starije nego što se verovalo. Iako datiraju iz 1500. godine istraživanja pokazuju da su neke bajke stare 4.000 i 5.000 godina. Ovo pobija tezu da su braća Grim sakupljali i zapisivali priče koje su stare nekoliko stotina godina.
Ispostavilo se da je teško utvrditi koliko su zaista bajke stare ako se koriste jednostavni istorijski podaci.
Prateći korene, pronašli su dokaze da su neke bajke bazirane i na drugim pričama. Više od četvrtine bajki ima drevne korene. Priča o Čarobnom pasulju vodi 5.000 godina unazad kada je došlo do rascepa između istočnog i zapadnog Indoevropskog jezika. Priča se tada zvala “Kovač i đavo”.
Ovi podaci, do kojih se došlo, mogu potvrditi dugo zanemarivanu teoriju Vilhelma Grima koji je smatrao da indo-evropske kulture imaju zajedničke bajke. izvor: blic
