Sve do 19 veka područje uz reku Pripjat na granici između Ukrajine i Belorusije bilo je prepuno močvara i šuma. Onda su ljudi isekli šume i napravili pašnjake.
Onda su i to uništili kada se desila nuklearna katastrofa 1986. godine u Černobilu posle koje je evakuisano oko 300.000 ljudi.
I tako je ostalo ogromno prirodno prostranstvo bez ljudi. Ali sa puno radijacije.
Neki naučnici smatraju da je biljni i životinjski svet mutiran i bolestan i danas. Sa druge strane, nova istraživanja pokazuju da se biljni svet obnovio, a onaj životinjski je raznolikiji nego pre nesreće.
Izloženost radioaktivnom stroncijumu, jodu, cezijumu i plutonijumu je bez dileme štetna i povećava rizike od raka, pre svega štitne žlezde. Ljudi koji su radili na mestu nesreće neuporedivo češće oboljevaju.
Ali, neki naučnici misle da se priroda već oporavila. Šuma zapadno od elektrane najviše je bila izložena radijaciji, pocrvenela je i uvenula pa i danas nosi naziv Crvena šuma.
Samo šta je sa drugim krajevima? Neke ranije studije pokazale su smanjenje broja ptica, insekata i većih sisara. U Crvenoj šumi gotovo je nemoguće videti životinje, a to tvrdi i ekolog Anders Moller koji Černobil proučava od 1991..
Moller tvrdi kako je uticaj radijacije poguban za sve žive organizme.
Ipak, neka druga istraživanja pokazala su drugačije rezultate. Recimo otkriveno je da se povećao broj vukova a da losova i veprova ima u istom broju kao i ranije.
Naučnici se ipak slažu kako je nesreća promenila ekosistem. Sada se javljaju biljke koje su otporne na radijaciju a sa njima i životinje kao i mikroorganizmi.
